هزار داستان است با شما، این خفته را

قبلا گفته بودم که هر کتاب، برای من ترانه ای می خواند. "کابوس های بیروت"*، با نوای شب لبنانی در هم می تند و اندوه آقا ژوزه**، با صدای مخملی ایگل پدر که از عشق می خواند هم رقص می شود. شیطنت های لیلی*** مرا به یاد امروز پیراهن غم می پوشم می اندازد و "نان و شراب"**** با صدای فولیسیانو و ترانه فرود آ مسیح در ذهنم نقش بسته. این روزها متوجه شده ام که وبلاگ ها هم آوازهای مخصوص به خود دارند. وبلاگ مهسا، مرا یاد ترانه خاطره یک شب مرضیه می اندازد و وبلاگ آن خفته